De Mateo mécht, wéi hien denkt

De Mateo weess, wat hie gär mécht.
Hien ass prett eraus ze goen a sou ze spillen, wéi hien denkt, mee jiddereen dréit seng eegen Iddien dozou bäi, wéi hien et misst maachen.
Hie gëtt haaptsächlech vu senger Famill belaascht, déi ze vill vum klenge Jong erwaart. Si iwwerluede säi Waggon mat Spillsaachen, déi, hirer Meenung no, méi bei d’Jonge passen. Gottseidank versteet d’Boma de Mateo. Mat hirer Hëllef befreit de Jong sech vun deenen aneren hiren Usiichten, wat e Jong muss maachen, an hie spillt op seng Manéier.